De bijeenkomsten zitten er op. Ik vind dat jammer! Ik heb genoten van de ontmoetingen met een kleine duizend partijgenoten en het had voor mij nog wel even mogen duren.
De grote belangstelling voor de bijeenkomsten in het land duidt op een besef van het belang van de voorliggende keuze. Voor veel partijgenoten zal de keuze niet altijd even eenvoudig zijn. Het gaat nu immers niet over de vraag welke politieke opvattingen de kandidaten hebben maar van wie in redelijkheid kan worden aangenomen dat hij/zij een samenbindende factor vormt, boven de verschillende delen van de partij kan staan, de vereniging kan versterken en daadwerkelijk in staat is de opdrachten van "Vreeman" uit te voeren. Wie heeft een goede mix van bestuurlijke en leidinggevende capaciteiten?
Met verbijstering hebben wij stellig allemaal zitten kijken naar wat er deze week in de VVD is gebeurd. We zien een partij ten gronde gaan aan de blinde ambities van botsende karakters in de leiding van de VVD. Moge ons dat bespaard blijven!
Inmiddels is duidelijk dat de partij-elite, o.l.v. Vreeman, Jan Pronk niet ziet zitten en Lilianne Ploumen steunt. In een partij die zijn leden serieus neemt, geeft het geen pas vóór je beurt te praten. Het is een poging de keuze van de leden te beïnvloeden. Is de partijtop er bang voor dat de leden zelfstandig hun keuzes maken.........?!
Ik zie hoe diep de oude reflexen in de partij zitten. De keuze voor de voorzitter is nu uitsluitend aan de leden voorbehouden! Respect voor de partijdemocratie brengt met zich mee dat de leiding op dat moment zwijgt. Net zo goed als ik Jan Pronk verwijt voortdurend voor zijn beurt te praten en daarmee de verhoudingen binnen de partij willens en wetens negeert, treft dat verwijt Vreeman c.s.
De verdere democratisering van onze partij zal een uitdagende maar forse opdracht zijn. Ik citeer met overtuiging Keynes: "De moeilijkheid zit hem niet in de nieuwe ideeën, maar in het ontsnappen aan de oude die tot in de verste uithoeken van ons hoofd zitten."
Nu moeten de leden uit 7 kandidaten een keuze maken. Dat is niet makkelijk. Toch zijn de verschillen tussen de kandidaten duidelijk.
Zoek je een politieke voorzitter of een bestuurlijke voorzitter? Zoek je een bestuurlijke voorzitter die de vereniging verder gaat democratiseren of een voorzitter die op de oude voet verder gaat?
zondag 16 september 2007
dinsdag 11 september 2007
Ad Voerman, kandidaatvoorzitter PvdA
In dit filmpje vertel ik u mijn visie op het voorzitterschap van de Partij van de Arbeid.
• Geboortejaar: 1947 • Huidige baan: Directeur /eigenaar QMS Holland; Interim-, change- en procesmanagement • Relevante werkervaring: Districtbestuurder, Districtshoofd en Algemeen Bestuurder Industriebond FNV Lid van de Algemene Directie, belast met Sociaal Beleid Centraal Bestuur Arbeidsvoorziening Voorzitter verschillende besturen • Relevante ervaring binnen de PvdA: Voorzitter gewest Flevoland, campagnecoördinator gewest Flevoland, lid Politiek Forum
zondag 9 september 2007
Kernpunten van mijn programma
Solidariteit, emancipatie en burgerschap
1. Inhoudelijke vernieuwing:
Herwinnen van de reële kracht van de sociaal democratie:
- ontwerpen van een sociaal democratische agenda voor de middellange termijn
- bouw van een sociaal en overtuigend hervormingsprogramma
- fundamentele heroriëntatie op sociaal democratische uitgangspunten
- politiek forum als reëel tegenmacht voor partijbestuur en partijleiding
- versterken van de afdelingen
- ontwikkelen van vitale regionale steunpunten
- zwaartepunt van de zeggenschap binnen de partij naar de regio’s en afdelingen
3. Verbinding leggen met de mensen voor wie wij de politiek zijn ingegaan:
- strijdbaar en offensief
- permanente campagne en debat
- inspirerend en vernieuwend leiderschap
- oriëntatie op hen waarvoor wij de politiek zijn ingegaan
4.Op weg naar een breuk met de oude cultuur en werkwijzen binnen de PvdA
De PvdA moet:
- Van binnen naar buiten
- Van ambtelijk naar dynamisch
- Van verdedigend naar offensief
- Van praten naar doen
Van “Den Haag” naar het land
De partij moet grondig op de schop. Methodes, werkwijzen, oriëntaties en verhoudingen dienen aan een scherpe herziening te worden onderworpen. Snelle en daadkrachtige uitvoering van de aanbevelingen van de cie. Vreeman is een levensvoorwaarde voor de PvdA.
Er moet een voorzitter komen die de PvdA terug brengt in de harten van de mensen! Een voorzitter die over het vermogen beschikt de partijorganisatie en -structuur ingrijpend te vernieuwen en de stem van de mensen in het land in de Haagse politiek luid en duidelijk te laten doorklinken.
Na bijna vijftien jaar praten en nota’s schrijven over de noodzakelijke vernieuwing van de partij moet het nu gebeuren. Het is er op of er onder!
“Niet lullen maar poetsen” (Jan Schaefer)
Ad Voerman / september ’07
De eerste week zit er op!
Meppel, Amsterdam, Breda en Groningen zijn bezocht . Deze week volgen Rotterdam, Eindhoven, Nijmegen, Roermond en Utrecht.
Alle bijeenkomsten werden zeer goed bezocht. De kandidaten werden royaal ondervraagd over politieke standpunten en over de positie van de voorzitter. Na afloop was er telkens een geanimeerd nablijven.
Wanneer ik de balans van een week opmaak, kom ik tot het volgende:
1. Vrijwel iedereen is van mening dat de strijd gaat tussen Pronk, Ploumen en mij. In de publiciteit ben ik tot nu toe nog het minste zichtbaar.
2. Pronk heeft veel krediet verspeeld met zijn opmerking over Balkenende. In de vergaderingen worden nu openlijk vragen gesteld over de risico's die wij lopen met een eventuele verkiezing van Pronk.
3. Aangezien de media nu ook in de gaten lijken te hebben dat de verkiezing van Pronk minder zeker is dan aanvankelijk werd verondersteld, verschuift de aandacht nu naar Ploumen.
4. De veranderende media aandacht vergroot ook mijn kansen.
5. Inmiddels mail ik met veel partij genoten in het hele land en probeer op die manier mijn naamsbekendheid te vergroten.
6. Deze week verschijnt een kort filmpje van mij dat via het net wordt verspreid.
Jullie kunnen er allemaal wat aan doen! Partijgenoten mailen, wijzen op mijn weblog, mijn flyer doorsturen en mond op mond reclame.
Ik heb de verklaring getekend van het ex-moslims comité. Niet dat ik het met alle letters eens ben, maar wel met de geest van het pamflet en met de klemmende oproep de vrijheid van geloofsafval en -vrijheid te verdedigen.
Rondom dit comité voltrekt zich een letter exegese die als doel lijkt te hebben zo politiek correct mogelijk te reageren. Voor mij geldt vooral solidariteit met de emancipatiestrijd die zich in tienduizenden gezinnen voltrekt. Elke dag weer staan ouders en kinderen in de meeste moslim gezinnen tegenover elkaar. Vechten om behoud van respect, identiteit en het behoud van de band met elkaar. Telkens weer zoekend en tastend naar nieuwe grenzen. Ouders die hun kinderen niet willen verliezen en verdriet moeten hebben om het verschil in opvattingen en tradities waarbinnen zij zijn opgegroeid en de verlangens van hun kinderen hun plek te vinden in een open en tolerante samenleving. Kinderen die de band met hun ouders niet kwijt willen raken maar wel een eigen plek onder de zon opeisen.
Wij helpen hen niet door vaag te blijven over voor hun, en ons(!), essentiële kwesties. Duidelijke grenzen trekken helpt zowel ouders als kinderen nieuwe ruimte te accepteren.
Een beetje meer passie en betrokkenheid bij deze moeizame strijd zou ons sieren!
We gaan de laatste week in voordat er gestemd moet worden. Ik haal nog een keer alles uit de kast! Meer dan iets anders hebben de bijeenkomsten mij gesterkt in de opvatting dat ik over de juiste mix aan kwaliteiten beschik de partij te vernieuwen!
Alle bijeenkomsten werden zeer goed bezocht. De kandidaten werden royaal ondervraagd over politieke standpunten en over de positie van de voorzitter. Na afloop was er telkens een geanimeerd nablijven.
Wanneer ik de balans van een week opmaak, kom ik tot het volgende:
1. Vrijwel iedereen is van mening dat de strijd gaat tussen Pronk, Ploumen en mij. In de publiciteit ben ik tot nu toe nog het minste zichtbaar.
2. Pronk heeft veel krediet verspeeld met zijn opmerking over Balkenende. In de vergaderingen worden nu openlijk vragen gesteld over de risico's die wij lopen met een eventuele verkiezing van Pronk.
3. Aangezien de media nu ook in de gaten lijken te hebben dat de verkiezing van Pronk minder zeker is dan aanvankelijk werd verondersteld, verschuift de aandacht nu naar Ploumen.
4. De veranderende media aandacht vergroot ook mijn kansen.
5. Inmiddels mail ik met veel partij genoten in het hele land en probeer op die manier mijn naamsbekendheid te vergroten.
6. Deze week verschijnt een kort filmpje van mij dat via het net wordt verspreid.
Jullie kunnen er allemaal wat aan doen! Partijgenoten mailen, wijzen op mijn weblog, mijn flyer doorsturen en mond op mond reclame.
Ik heb de verklaring getekend van het ex-moslims comité. Niet dat ik het met alle letters eens ben, maar wel met de geest van het pamflet en met de klemmende oproep de vrijheid van geloofsafval en -vrijheid te verdedigen.
Rondom dit comité voltrekt zich een letter exegese die als doel lijkt te hebben zo politiek correct mogelijk te reageren. Voor mij geldt vooral solidariteit met de emancipatiestrijd die zich in tienduizenden gezinnen voltrekt. Elke dag weer staan ouders en kinderen in de meeste moslim gezinnen tegenover elkaar. Vechten om behoud van respect, identiteit en het behoud van de band met elkaar. Telkens weer zoekend en tastend naar nieuwe grenzen. Ouders die hun kinderen niet willen verliezen en verdriet moeten hebben om het verschil in opvattingen en tradities waarbinnen zij zijn opgegroeid en de verlangens van hun kinderen hun plek te vinden in een open en tolerante samenleving. Kinderen die de band met hun ouders niet kwijt willen raken maar wel een eigen plek onder de zon opeisen.
Wij helpen hen niet door vaag te blijven over voor hun, en ons(!), essentiële kwesties. Duidelijke grenzen trekken helpt zowel ouders als kinderen nieuwe ruimte te accepteren.
Een beetje meer passie en betrokkenheid bij deze moeizame strijd zou ons sieren!
We gaan de laatste week in voordat er gestemd moet worden. Ik haal nog een keer alles uit de kast! Meer dan iets anders hebben de bijeenkomsten mij gesterkt in de opvatting dat ik over de juiste mix aan kwaliteiten beschik de partij te vernieuwen!
zaterdag 8 september 2007
Verbindingen leggen
Veel kiezers die begin 2007 nog op onze partij hebben gestemd, hebben ons teleurgesteld de rug toegekeerd in november van het zelfde jaar. De opdracht aan de hele partij is het vertrouwen van deze kiezers terug te winnen. Cruciaal is dan het versterken van de afdelingen. Het zijn onze mensen in de afdelingen die de verbanden moeten gaan leggen met deze groep keizers.
Versterking van de afdelingen betekent:
- een herschikking van de financiële middelen van de partij in de richting van gewesten en afdelingen
- een kritisch evaluatie van het optreden van het partijapparaat
- het inrichten van krachtige regionale steunpunten
Vergroten van de herkenbaarheid van de lokale PvdA middels:
- het organiseren van lokale debatten
- het faciliteren van onze vrijwilligers
- het inrichten van vaste spreekuren
- het zichtbaar zijn op de markt
- versterken van de banden met lokale pers
- de regelmatige aanwezigheid van landelijke politici
Als voorzitter zal ik in het eerste jaar tenminste 65 afdelingen bezoeken.
Voor de afdelingen zal ik een vast telefonisch spreekuur organiseren.
vrijdag 7 september 2007
Nog eenmaal de kwestie Jan Pronk
Woensdagavond is er een regionale bijeenkomst geweest in Amsterdam. Op een voor sociaal-democraten historische plek: Artis. Op deze plek heeft de sociaal-democratie veel belangrijke besluiten genomen. De opkomst was wederom groot. De zaal was te klein voor de belangstelling en helaas konden er slechts ongeveer twee honderd bezoekers in. Dat de voorzittersverkiezing leeft is inmiddels overduidelijk. Het was een zeer geanimeerde bijeenkomst voor een geïnteresseerd publiek.
Uiteraard kwam de "kwestie Jan Pronk" weer aan de orde. Jan Pronk herhaalde zijn eerder die dag gemaakte opmerking dat hij een politieke fout had begaan door Balkenende een leugenaar te noemen. Hij vervolgde met: ""wanneer je liegt ben je nog geen leugenaar". Zo lust ik er nog wel een paar! Van excuses aan Balkenende persoonlijk was geen sprake. Dat brengt mij tot het volgende.
Jan Pronk heeft de betreffende opmerking willens en wetens gemaakt. Voordat hij in Meppel aan het woord kwam, maakte hij een aantal aantekeningen waarna hij luid en duidelijk en twee keer zijn beschuldiging herhaalde. Het was dus geen beginnersfout of "slip of the tonque".
Toen hij even later weer aan het woord kwam deelde hij de zaal mee dat zijn opmerking stellig goed was voor radio en TV. De behoefte in de publiciteit te staan overschrijdt kennelijk het belang van het imago van onze partij, de regels van goed fatsoen en het belang dat vooraanstaande politici een voorbeeldrol hebben te vervullen. Zo'n voorzitter zal ik niet zijn. Ik herken mij niet in dit gedrag en ik vind het de partij en de beoogde voorzitter onwaardig. De opmerking zelf en het halfslachtige excuus daarna passen niet in de normen en waarden die binnen onze partij gelden.
Dit gedrag gecombineerd met het feit dat Jan Pronk zich nadrukkelijk opstelt als vertegenwoordiger van de linker vleugel, doet de vraag rijzen naar de houdbaarheid van zijn kandidatuur. Een voorzitter van onze partij hoort de verschillende groepen, belangen en opvattingen binnen onze partij te verenigen. Vereenzelviging met een deel schaadt de noodzakelijke neutraliteit die hoort bij een voorzitter die een samenbindende factor moet vormen. Steeds duidelijker wordt welke risico's de partij loopt bij de verkiezing van deze, overigens om meerdere redenen gerespecteerde, politicus.
Een opmerking woensdagavond is mij in het bijzonder bijgebleven. De opmerking werd gemaakt in een discussie over de SP. Een aantal leden was van mening dat de SP op vele politieke issues duidelijker is dan de PvdA. Dat is stellig zo! Maar wat wij vaak vergeten is dat de SP daarnaast over een uitstekend functionerend partijapparaat beschikt! Het is de hoogste tijd dat wij daar ook over gaan beschikken. Dat lukt alleen met een voorzitter die er voor zorgt dat de partij niet meer met beide benen in Den Haag staat maar met één been in Den Haag en met één been in het land.
Uiteraard kwam de "kwestie Jan Pronk" weer aan de orde. Jan Pronk herhaalde zijn eerder die dag gemaakte opmerking dat hij een politieke fout had begaan door Balkenende een leugenaar te noemen. Hij vervolgde met: ""wanneer je liegt ben je nog geen leugenaar". Zo lust ik er nog wel een paar! Van excuses aan Balkenende persoonlijk was geen sprake. Dat brengt mij tot het volgende.
Jan Pronk heeft de betreffende opmerking willens en wetens gemaakt. Voordat hij in Meppel aan het woord kwam, maakte hij een aantal aantekeningen waarna hij luid en duidelijk en twee keer zijn beschuldiging herhaalde. Het was dus geen beginnersfout of "slip of the tonque".
Toen hij even later weer aan het woord kwam deelde hij de zaal mee dat zijn opmerking stellig goed was voor radio en TV. De behoefte in de publiciteit te staan overschrijdt kennelijk het belang van het imago van onze partij, de regels van goed fatsoen en het belang dat vooraanstaande politici een voorbeeldrol hebben te vervullen. Zo'n voorzitter zal ik niet zijn. Ik herken mij niet in dit gedrag en ik vind het de partij en de beoogde voorzitter onwaardig. De opmerking zelf en het halfslachtige excuus daarna passen niet in de normen en waarden die binnen onze partij gelden.
Dit gedrag gecombineerd met het feit dat Jan Pronk zich nadrukkelijk opstelt als vertegenwoordiger van de linker vleugel, doet de vraag rijzen naar de houdbaarheid van zijn kandidatuur. Een voorzitter van onze partij hoort de verschillende groepen, belangen en opvattingen binnen onze partij te verenigen. Vereenzelviging met een deel schaadt de noodzakelijke neutraliteit die hoort bij een voorzitter die een samenbindende factor moet vormen. Steeds duidelijker wordt welke risico's de partij loopt bij de verkiezing van deze, overigens om meerdere redenen gerespecteerde, politicus.
Een opmerking woensdagavond is mij in het bijzonder bijgebleven. De opmerking werd gemaakt in een discussie over de SP. Een aantal leden was van mening dat de SP op vele politieke issues duidelijker is dan de PvdA. Dat is stellig zo! Maar wat wij vaak vergeten is dat de SP daarnaast over een uitstekend functionerend partijapparaat beschikt! Het is de hoogste tijd dat wij daar ook over gaan beschikken. Dat lukt alleen met een voorzitter die er voor zorgt dat de partij niet meer met beide benen in Den Haag staat maar met één been in Den Haag en met één been in het land.
donderdag 6 september 2007
Inhoudelijke vernieuwing
Doel: Herstel van de politieke motor van de PvdA
Als voorzitter ga ik een sociaal en overtuigend Hervormingsprogramma bouwen. Er komt een sociaal democratische agenda voor de middellange termijn en er komt een fundamentele heroriëntatie op onze beginselen. Ik organiseer daarbij een intensieve, partijbrede betrokkenheid.
Binnen drie maanden na mijn aantreden zal ik een aanpak presenteren die recht doet aan bovenstaande opdracht. Middels een traject van zes maanden zal de gehele partij de gelegenheid krijgen zich te buigen over de belangrijkste politieke kwesties.
Deze kwesties zullen als de drie hoogste prioriteiten bevatten: herstel van vertrouwen in de (semi) publieke sector de toekomst van de Nederlandse economie de nieuwe sociale kwestie: de tegenstelling tussen oude en nieuwe Nederlanders
Vóór de zomer van 2008 zal deze intensieve en interactieve ronde op afdelings-, gewestelijk en landelijk niveau zijn afgerond. Middels workshops, regionale conferenties en “vrienden van de PvdA” bijeenkomsten, zal meningsvorming plaatsvinden. In het najaar van 2008 zal een apart congres zich buigen over het resultaat van al deze discussieronden. Het resultaat zal een nieuwe en breed gedragen koers van onze partij zijn.
Als voorzitter ga ik een sociaal en overtuigend Hervormingsprogramma bouwen. Er komt een sociaal democratische agenda voor de middellange termijn en er komt een fundamentele heroriëntatie op onze beginselen. Ik organiseer daarbij een intensieve, partijbrede betrokkenheid.
Binnen drie maanden na mijn aantreden zal ik een aanpak presenteren die recht doet aan bovenstaande opdracht. Middels een traject van zes maanden zal de gehele partij de gelegenheid krijgen zich te buigen over de belangrijkste politieke kwesties.
Deze kwesties zullen als de drie hoogste prioriteiten bevatten: herstel van vertrouwen in de (semi) publieke sector de toekomst van de Nederlandse economie de nieuwe sociale kwestie: de tegenstelling tussen oude en nieuwe Nederlanders
Vóór de zomer van 2008 zal deze intensieve en interactieve ronde op afdelings-, gewestelijk en landelijk niveau zijn afgerond. Middels workshops, regionale conferenties en “vrienden van de PvdA” bijeenkomsten, zal meningsvorming plaatsvinden. In het najaar van 2008 zal een apart congres zich buigen over het resultaat van al deze discussieronden. Het resultaat zal een nieuwe en breed gedragen koers van onze partij zijn.
woensdag 5 september 2007
Het land in...
Gisteravond vond de eerste regionale bijeenkomst plaatst in het kader van de voorzittersverkiezing. Ongeveer 200 mensen, bijna allemaal partijgenoten, woonden deze bijeenkomst bij. De enorme opkomst was inspirerend.
Wederom werd duidelijk dat 7 kandidaten tenminste twee te veel is. Er gaat onnodige tijd verloren omdat iedereen uiteraard aan het woord wil en het verschil in kwaliteit is een storende factor voor het geheel. De verschillen tussen de kandidaten worden daardoor onvoldoende uitgediept.
Er waren veel vertegenwoordigers van de media die zich vooral op Jan Pronk wierpen.
Pronk noemde Balkenende twee keer luid en duidelijk een leugenaar. Dit in relatie tot de afwijzing van het CDA om een onderzoek te starten naar de wijze waarop Nederland in Irak betrokken is geraakt. Pronk onderbouwde zijn stelling niet; hij deponeerde deze slechts. Wij kunnen er op rekenen dat Wouter Bos om commentaar gevraagd zal worden. Het zal iedereen duidelijk zijn dat Bos zich van deze uitspraak zal moeten distantiëren.
Ongewild bevestigde Pronk met dit optreden mijn stelling dat met Pronk als voorzitter de partij twee jaar lang rollebollend over straat zal gaan. Nog voordat hij gekozen is, zorgt hij voor problemen. Jan Pronk heeft velen van ons gestimuleerd actief te zijn in de politiek; hij heeft grote verdiensten voor het land in het algemeen en onze partij in het bijzonder. Maar alle respect voor zijn persoonlijkheid wast niet weg dat aard, karakter, oriëntatie en ambitie van Jan Pronk zich slecht verhouden tot de huidige eisen die worden gesteld aan het voorzitterschap van onze partij.
De nieuwe voorzitter moet stabiliteit en inspiratie meenemen. Hij/zij moet voor eenheid en samenhang gaan zorgen en met de partij opnieuw op zoek gaan naar:"waar staan we nu, wat willen we eigenlijk en hoe bereiken we dat". Dat betekent heel hard werken, veel het land in en niet zeggen hoe het moet maar luisteren naar de mensen waarvoor wij de politiek in zijn gegaan. Niet met je hoofd in de Tréveszaal, maar in het land.
De opvatting dat de voorzitter van de partij de politieke leiding scherp moet houden gaat voorbij aan het feit dat wij uitstekende tweede en eerste kamerleden hebben en miskent hun verantwoordelijkheid en positie. Een voorzitter die daar geen rekening mee houdt gaat grote brokken maken.
De voorzitter dient alert te zijn op de politieke actualiteit. De voorzitter moet een voldoende politiek gevoel beschikken teneinde te kunnen inschatten welke dossiers de komende tijd actueel zullen worden. Hij moet als het ware over een royale politieke horizon beschikken. Vervolgens moet hij de gevoelens en opvattingen van de achterban over belangrijke politieke kwesties op adequate wijze en momenten verwoorden. De belangrijkste verantwoordelijkheid van de voorzitter met betrekking tot de politieke koers ligt echter op (middel)lange termijn.
Mijn stijl van opereren laat zich goed vergelijken met die van Ruud Koole. Jan Pronk liet gisteren weten dat André van de Louw en Ien vanden Heuvel zijn voorbeelden zijn.
Er valt dus wel degelijk iets te kiezen!
Wederom werd duidelijk dat 7 kandidaten tenminste twee te veel is. Er gaat onnodige tijd verloren omdat iedereen uiteraard aan het woord wil en het verschil in kwaliteit is een storende factor voor het geheel. De verschillen tussen de kandidaten worden daardoor onvoldoende uitgediept.
Er waren veel vertegenwoordigers van de media die zich vooral op Jan Pronk wierpen.
Pronk noemde Balkenende twee keer luid en duidelijk een leugenaar. Dit in relatie tot de afwijzing van het CDA om een onderzoek te starten naar de wijze waarop Nederland in Irak betrokken is geraakt. Pronk onderbouwde zijn stelling niet; hij deponeerde deze slechts. Wij kunnen er op rekenen dat Wouter Bos om commentaar gevraagd zal worden. Het zal iedereen duidelijk zijn dat Bos zich van deze uitspraak zal moeten distantiëren.
Ongewild bevestigde Pronk met dit optreden mijn stelling dat met Pronk als voorzitter de partij twee jaar lang rollebollend over straat zal gaan. Nog voordat hij gekozen is, zorgt hij voor problemen. Jan Pronk heeft velen van ons gestimuleerd actief te zijn in de politiek; hij heeft grote verdiensten voor het land in het algemeen en onze partij in het bijzonder. Maar alle respect voor zijn persoonlijkheid wast niet weg dat aard, karakter, oriëntatie en ambitie van Jan Pronk zich slecht verhouden tot de huidige eisen die worden gesteld aan het voorzitterschap van onze partij.
De nieuwe voorzitter moet stabiliteit en inspiratie meenemen. Hij/zij moet voor eenheid en samenhang gaan zorgen en met de partij opnieuw op zoek gaan naar:"waar staan we nu, wat willen we eigenlijk en hoe bereiken we dat". Dat betekent heel hard werken, veel het land in en niet zeggen hoe het moet maar luisteren naar de mensen waarvoor wij de politiek in zijn gegaan. Niet met je hoofd in de Tréveszaal, maar in het land.
De opvatting dat de voorzitter van de partij de politieke leiding scherp moet houden gaat voorbij aan het feit dat wij uitstekende tweede en eerste kamerleden hebben en miskent hun verantwoordelijkheid en positie. Een voorzitter die daar geen rekening mee houdt gaat grote brokken maken.
De voorzitter dient alert te zijn op de politieke actualiteit. De voorzitter moet een voldoende politiek gevoel beschikken teneinde te kunnen inschatten welke dossiers de komende tijd actueel zullen worden. Hij moet als het ware over een royale politieke horizon beschikken. Vervolgens moet hij de gevoelens en opvattingen van de achterban over belangrijke politieke kwesties op adequate wijze en momenten verwoorden. De belangrijkste verantwoordelijkheid van de voorzitter met betrekking tot de politieke koers ligt echter op (middel)lange termijn.
Mijn stijl van opereren laat zich goed vergelijken met die van Ruud Koole. Jan Pronk liet gisteren weten dat André van de Louw en Ien vanden Heuvel zijn voorbeelden zijn.
Er valt dus wel degelijk iets te kiezen!
dinsdag 4 september 2007
Democratisering van de partij
Niet voor het eerst spreekt een partij nota kritisch over de relatie van de partijtop met de achterban. De cie. Vreeman doet dat ook en meerderen zijn hem voorgegaan.
Een cruciaal citaat uit “De scherven opgeveegd”: “….klinkt de kritiek dat de politieke koers van de partij te sterk door Den Haag ( de Tweede-Kamerfractie) en Amsterdam ( het Partijbureau ) wordt bepaald en te weinig door de leden.” (pagina 26).
Een oude klacht waar niets mee is gedaan.
Kleine aanpassingen en veel nieuwe nota’s leveren niet op wat nodig is: een waarlijk sociaal democratische beweging!
Wanneer ik voorzitter wordt ga ik de partij democratiseren.
Het huidige politieke forum wordt omgebouwd tot een volwaardig advies orgaan voor partijbestuur en politieke leiding. De Adviesraad Verenigingszaken wordt aan een kritische evaluatie op nut en noodzaak onderworpen.
Het nieuwe Politieke Forum buigt zich uitsluitend over zwaarwegende politieke kwesties. Dat gebeurt in een regime waarbij de afdelingen geraadpleegd worden over de in het geding zijnde onderwerpen. De leden van het Forum zitten er met last en ruggespraak.
De Tweede-Kamerfractie neemt geen beslissingen die op het Politieke forum aan de orde komen alvorens het forum om advies te hebben gevraagd. Belangrijke kwesties die van het partijprogramma afwijken dan wel daarmee wringen worden aan het forum voorgelegd.
Ik kom met nieuwe initiatieven om de permanente campagne te stimuleren. Ik denk daarbij in het bijzonder aan de vele vrijwilligers die permanent campagne moeten voeren. Al degene die geen vertegenwoordigende functie hebben maar wel altijd klaar staan om campagne te voeren en hand- en spandiensten te leveren, verdienen meer aandacht en waardering dan tot nu.
De afdelingen worden uitgedaagd (en daarbij geholpen) twee keer per jaar een publiek debat te organiseren over kwesties die onze kiezers op lokaal niveau bezig houden.
Een cruciaal citaat uit “De scherven opgeveegd”: “….klinkt de kritiek dat de politieke koers van de partij te sterk door Den Haag ( de Tweede-Kamerfractie) en Amsterdam ( het Partijbureau ) wordt bepaald en te weinig door de leden.” (pagina 26).
Een oude klacht waar niets mee is gedaan.
Kleine aanpassingen en veel nieuwe nota’s leveren niet op wat nodig is: een waarlijk sociaal democratische beweging!
Wanneer ik voorzitter wordt ga ik de partij democratiseren.
Het huidige politieke forum wordt omgebouwd tot een volwaardig advies orgaan voor partijbestuur en politieke leiding. De Adviesraad Verenigingszaken wordt aan een kritische evaluatie op nut en noodzaak onderworpen.
Het nieuwe Politieke Forum buigt zich uitsluitend over zwaarwegende politieke kwesties. Dat gebeurt in een regime waarbij de afdelingen geraadpleegd worden over de in het geding zijnde onderwerpen. De leden van het Forum zitten er met last en ruggespraak.
De Tweede-Kamerfractie neemt geen beslissingen die op het Politieke forum aan de orde komen alvorens het forum om advies te hebben gevraagd. Belangrijke kwesties die van het partijprogramma afwijken dan wel daarmee wringen worden aan het forum voorgelegd.
Ik kom met nieuwe initiatieven om de permanente campagne te stimuleren. Ik denk daarbij in het bijzonder aan de vele vrijwilligers die permanent campagne moeten voeren. Al degene die geen vertegenwoordigende functie hebben maar wel altijd klaar staan om campagne te voeren en hand- en spandiensten te leveren, verdienen meer aandacht en waardering dan tot nu.
De afdelingen worden uitgedaagd (en daarbij geholpen) twee keer per jaar een publiek debat te organiseren over kwesties die onze kiezers op lokaal niveau bezig houden.
zondag 2 september 2007
De kop is eraf!
Vrijdagavond vond het NOVA debat plaats. Mogelijk hebben velen van jullie dit gezien. Mocht dat niet zo zijn dan kan dat alsnog via: http://player.omroep.nl/?aflID=5368487. Het was de echte start van de campagne en gedurende 40 minuten werden de kandidaten gepresenteerd via verschillende onderwerpen.
Bijna onvermijdelijk kreeg Jan Pronk toch de meeste aandacht. Desalniettemin heb ik hele positieve reacties gehad op mijn optreden. De kop is eraf! Nu gaan we de regio in. De eerste bijeenkomst vind plaats in Meppel op 3 september. Vervolgens komt Amsterdam op 4 september. Inmiddels komen er ook verzoeken van afdelingen binnen voor een kennismakingsbijeenkomst en probeer ik daar zoveel mogelijk gehoor aan te geven.
Voor de regionale bijeenkomsten is belangrijk dat ik mijn ideeën over de vernieuwing van de partij verder invul. Inmiddels werk ik daar hard aan.
Voor mij is de conclusie van het debat van gisteravond dat de verschillende kandidaten over politieke onderwerpen niet zo veel uit elkaar liggen. Laat je de behoefte aan profilering verdampen dan zie je toch dat er geen grote of onoverbrugbare verschillen zijn. Dat leidt er toe dat de cruciale vraag voor de partij is: Aan wie van de kandidaten vertrouwen wij de daadwerkelijke uitvoering van de aanbevelingen van Vreeman toe? Wie beschikt over die mix van kwaliteiten die nodig is om in praktijk te brengen wat wij allemaal noodzakelijk vinden, ofwel: wat voor type voorzitter heeft de partij de komende tijd nodig?
Inmiddels is het redelijk 5 voor twaalf. In de peiling van vrijdagavond staan wij op 28 zetels! Dat is toch alweer een stuk minder dan het aantal zetels dat wij begin vorig jaar hadden.
Er moet toch in de partij een sense of urgency groeien! Het besef dat een ingrijpende vernieuwing van beleid, vereniging en partij-apparaat nodig is, lijkt nog onvoldoende tot wasdom te komen. Ik zal daar de komende tijd mijn steen aan bijdragen!
Bijna onvermijdelijk kreeg Jan Pronk toch de meeste aandacht. Desalniettemin heb ik hele positieve reacties gehad op mijn optreden. De kop is eraf! Nu gaan we de regio in. De eerste bijeenkomst vind plaats in Meppel op 3 september. Vervolgens komt Amsterdam op 4 september. Inmiddels komen er ook verzoeken van afdelingen binnen voor een kennismakingsbijeenkomst en probeer ik daar zoveel mogelijk gehoor aan te geven.
Voor de regionale bijeenkomsten is belangrijk dat ik mijn ideeën over de vernieuwing van de partij verder invul. Inmiddels werk ik daar hard aan.
Voor mij is de conclusie van het debat van gisteravond dat de verschillende kandidaten over politieke onderwerpen niet zo veel uit elkaar liggen. Laat je de behoefte aan profilering verdampen dan zie je toch dat er geen grote of onoverbrugbare verschillen zijn. Dat leidt er toe dat de cruciale vraag voor de partij is: Aan wie van de kandidaten vertrouwen wij de daadwerkelijke uitvoering van de aanbevelingen van Vreeman toe? Wie beschikt over die mix van kwaliteiten die nodig is om in praktijk te brengen wat wij allemaal noodzakelijk vinden, ofwel: wat voor type voorzitter heeft de partij de komende tijd nodig?
Inmiddels is het redelijk 5 voor twaalf. In de peiling van vrijdagavond staan wij op 28 zetels! Dat is toch alweer een stuk minder dan het aantal zetels dat wij begin vorig jaar hadden.
Er moet toch in de partij een sense of urgency groeien! Het besef dat een ingrijpende vernieuwing van beleid, vereniging en partij-apparaat nodig is, lijkt nog onvoldoende tot wasdom te komen. Ik zal daar de komende tijd mijn steen aan bijdragen!
Abonneren op:
Posts (Atom)
